Betekenis van Restverdiencapaciteit
Restverdiencapaciteit is een term die vaak gebruikt wordt in de context van arbeidsongeschiktheid en sociale zekerheid. Het begrip speelt een belangrijke rol bij de beoordeling van de mate van arbeidsongeschiktheid en de vaststelling van uitkeringen.
Juridische Context
Restverdiencapaciteit kan als volgt worden uitgelegd in een juridische context:
- Definitie: Restverdiencapaciteit verwijst naar het vermogen van een persoon om inkomen te genereren ondanks een gedeeltelijke arbeidsongeschiktheid. Het is het inkomen dat iemand nog kan verdienen in een aangepaste functie, rekening houdend met de beperkingen die voortkomen uit een medische aandoening of beperking.
- Arbeidsongeschiktheid: Wanneer iemand door ziekte of een ongeval niet meer in staat is om zijn oude werk uit te voeren, wordt de mate van arbeidsongeschiktheid beoordeeld. Hierbij wordt gekeken naar wat iemand nog wél kan doen en welk inkomen daarmee gegenereerd kan worden.
- Uitkeringen: De restverdiencapaciteit is van invloed op de hoogte van de uitkering die een persoon kan ontvangen. Bij veel sociale zekerheidsstelsels wordt de uitkering aangepast op basis van de restverdiencapaciteit, zodat er een aanvulling is tot een bepaald percentage van het oorspronkelijke inkomen.
- Re-integratie: Werkgevers en werknemers worden vaak gestimuleerd om te kijken naar mogelijkheden voor re-integratie en aanpassingen op de werkplek, zodat de werknemer zijn restverdiencapaciteit optimaal kan benutten.
De beoordeling van restverdiencapaciteit is vaak complex en vereist een grondige analyse van zowel medische als arbeidskundige gegevens.